Al 16 jaar bekommert father Dominic Nya Reh zich in twee grote vluchtelingenkampen in Thailand om mensen die voor geweld en rechteloosheid gevlucht zijn uit Myanmar. Fr. Dominic biedt pastorale begeleiding aan de vluchtelingen. De priester is zelf afkomstig uit Myanmar. Hij verstaat de taal van de mensen, hun cultuur – en hun leed.

Nauwe, stoffige wegen slingeren tussen eenvoudige bamboehuizen. Kinderen rennen in het rond, kippen scharrelen op de grond. Fr. Dominic balanceert over een brug van bamboestengels over een rivier. Hij is op weg naar het gezin van Anne Zin* met haar twee dochters en zoon Paul*. Ze zijn pas enkele dagen geleden gevlucht uit Myanmar.

Father Dominic op bezoek bij een gezin | (c) foto: H. Schwarzbach

Paul, 13 jaar oud, is nog steeds in shock. Gevechtsvliegtuigen bombardeerden zijn thuis. Het geluid van vliegtuigen zorgt bij hem voor paniek. Zelfs in het vluchtelingenkamp in Myanmar was het gezin niet veilig. Toen de bombardementen steeds dichterbij kwamen, vluchtten ze naar Thailand.

Ook in het kamp Ban Mae Surin is elke dag een overlevingsstrijd. Om eten te kopen moest het gezin bij buren geld lenen, van wie ze ook gebruikte kleding kregen. Nu hoopt Anne dat de kinderen snel naar school kunnen gaan. Fr. Dominic helpt om de juiste contactpersonen te vinden. Maar vooral luistert hij naar hen en sterkt de kinderen in hun wens te leren. Ze dromen ervan verpleegkundige, lerares of ingenieur te worden.

Ook Clare Aung* met haar vijf kinderen vond toevlucht in het kamp. Het gezin vluchtte nadat soldaten hun hele dorp platbrandden. Haar 16-jarige zoon is blind en kan vanwege polio niet lopen. Clare moest hem op haar rug dragen. Later hielp een neef haar, hem de grens over te brengen. Het gezin kwam eveneens pas enkele dagen geleden in het kamp aan. Clare’s zus die al langer in het kamp verblijft, hielp haar de weg te vinden in het kamp.

Het leven in het kamp is zwaar | (c) foto: H. Schwarzbach

Fr. Dominic hoort net als veel vluchtelingen tot de etnische groep van de Karenni en is afkomstig uit het bisdom Loikaw. Zijn dorp werd door het regeringsleger platgebrand. Zijn bisschop stuurde hem naar de twee vluchtelingenkampen, waar hij werkt voor de Jezuïeten Vluchtelingendienst (JRS). Hij viert de eucharistie, organiseert geestelijke oefeningen, geeft raad, gaat op huisbezoek en organiseert bijeenkomsten. In een opvanghuis zorgt hij met zijn team voor 36 kinderen, die wees zijn ofwel gescheiden zijn van hun ouders.

Voor al die mensen met hun verschrikkelijke ervaringen is fr. Dominic een belangrijke steun. Zijn rustige en empathische houding helpt veel mensen om beter met de moeilijke omstandigheden in het kamp om te gaan. “De mensen zeggen mij dat alleen mijn aanwezigheid hun het gevoel geeft dat ze niet vergeten zijn”, vertelt hij en hoopt dat ze allemaal op een dag terug kunnen gaan naar hun thuisland.

*namen veranderd